Պատրանք

Կրկին հիշել եմ քեզ,

Սրտումս է նորից փոթորիկ,

Հոգուս խորքում լուռ արտասվում,

Կույր թախիծն է տանջում ինձ նորից:

Քո չքնաղ հայացքը հեռվից

Ժպտում, ինձ խենթացնում է անվերջ,

Իմ սիրտը այրվում է ինչպես

Անտառը հրդեհից անշեջ:

Սակայն դու ինձ մոտ չես գալիս,

Ջերմացնում ես հեռվում լուռ կանգնած,

Շնչում եմ քեզնով ապրելով,

Իրական կյանքում քեզ չտեսած:

Եվ հիմա երազում քո մասին,

Ապրում եմ տխուր դառնացած,

Քո սիրուն կարոտ մնալով,

Քո չքնաղ տեսքով հիացած....