Չեմ հասկանում

Թե բաժանվում են, ինչու± են տխրում,
Թե գիտեն մեկտեղ ապրել չեն կարող,
Թե միանում են, ինչու± չեն ժպտում,
Թե գիտեն անջատ ապրել չեն կարող:
Ես չեմ հասկանում . . . .
Եթե սիրում են, ինչու± չեն խոսում,
Եվ հետո տխրում միայնությունից,
Եթե սիրում են, ո±նց են բաժանվում,
Միշտ դժգոհելով սիրահար կյանքից:
Ես չեմ հասկանում . . . 
Ես չեմ հասկանում, ինչպե±ս է լինում,
Սիրելով ատում են, ատելով` սիրում,
Նայում են միշտ թույնոտ հայացքով,
Բայց սրտի խորքում միշտ տենչում նրան;
Ես չեմ հասկանում ինչպես են տանջում,
Եվ կամ էլ տանջվու իրար սիրելով,
Կամ ո±նց է ստացվում,որ սիրահարված
Իրար հետ ապրել չեն կարողանում:
Ես չեմ հասկանում . . .
Անվերջ մտածում, բայց չեմ հասկանում,
Հարցին պատասխան ես դեռ չեմ գտնում.
Ինչպե±ս է ստացվում, որ բաժանվում են իրար սիրելով,
Բայց արողանում ապրել կողք-կողքի իրար ատելով . . . .
Ես չեմ հասկանում . .. .

Ինձ թվում էր

Ինձ թվում էր թե երջանկությունը,

Այցի է եկել ինձ հեեռուներից,

Եվ ուզում էր իր գիրկն առնելով,

Տանել շա~տ հեռու, հեռու այստեղից:

Ինձ թվում էր, թե երջանիկ եմ,

Եվ կողքիս էլ կա երջանիկ էակ,

Ով սիրում է ինձ մի անկեղծ սիրով,

Ու իր համար էլ ես էի շատ թանկ:

Բայց դա ինձ ցավոք միայն թվում էր,

Տխուր եմ նորից, տխուր ու մենակ,

Շուրջս տխուր է, դատարկ է, անկյանք,

Սիրտս տխուր է ու նորից մենակ ….

Կար չկար

Կար չկար, մի պատանի կար,

Սիրահարված խելագար,

Շրջում էր նա ամենուրեք,

Սեր էր սփռում անդադար:

Բայց մի օր նա անհետ կորավ,

Կորավ անհետ ու հանկարծ,

Գտան նրան հեռվում մեռած,

Սիրո ցավից խենթացած …. 

Չմոռանաս, որ ապրեմ

Չմոռանաս երբեք դու ինձ,

Ինչ էլ լինի այս կյանքում,

Միշտ վառ պահիր սրտիդ խորքում,

Դա է ստիպում ապրել ինձ:

Լոկ այն միտքը, որ սիրում ես,

Որ սիրում ես ինձ անկեղծ,

Ինձ ստիպում է ապրել երկար,

Ապրել, ժպտալ քեզ անկեղծ:

Ես ապրում եմ քանի դու կաս,

Քանի ժպտում ես անկեղծ,

Քանի քո վառ սրտի խորքում

Ապրում եմ ես …. 

Չմոռանաս

Ուր էլ գնաս, ուր էլ լինես,

Ինչ հարկի տակ էլ ապրես,

Հիշիր որ կա այս աշխարհում

Մեկը, որին դու պետք ես:

Հիշիր, որ կա մեկը, որին

Քո սերը կյանք է շնորհում,

Որ աշխարհի դառնությանը

Քո սիրով է նա հաղթում:

Հիշիր. Կյանքում միմիայն դու

Կարող ես կյանքը ջերմացնել,

Որ նրա դատարկ, փուչ կյանքը

Դու կարող ես լիացնել:

Հիշիր, որ լոկ քեզ է սպասում

Նրա սիրտը սիրահար,

Կապրի, եթե կողքին ես դու,

Անթիվ դարեր շարունակ,

Հիշիր, որ քո սերն է միայն,

Հույսի աղբյուրը նրա:

Փուչ է կյանքը, դատարկ, ունայն,

Փրկությունն ես դու նրա:

Ապրելու է նա լոկ քեզնով,

 Քո սիրով է շնչելու,

Եվ քո սիրո օգնությամբ է

Մենությունից փրկվելու ...

Դե հիշիր դու այս ամենը,

Պահիր քո սրտի խորքում,

Մի մոռացիր նրան երբեք,

Ով միայն քեզ է սիրում ….

Վախենում եմ սիրել

Ինձ համար շատ թանկ մարդ ես դու դարձել,
Քեզ ես պատրաստ եմ կյանքս վստահել,
Պատրաստ եմ կիսվել գաղտնիքները իմ,
Ցակացած պահի օգնության կանչել:
Ու վստահ լինել, որ դու ինձ կօգնես,
Դժվար պահերին ինձ ձեռք կմեկնես,
Չես թողնի, որ ես տխրությամբ պատվեմ,
Տխուր պահերին կողքիս կլինես:
Կյանքով հիանալ դու ինձ կստիպես,
Իսկ դա հուշում է, որ լավ ընկեր ես,
Դրա համար էլ շատ եմ հարգում քեզ,
Ու հիմա դու իմ կյաննքի մասնիկն ես:
Ունես քո տեղը իմ պատմության մեջ,
Չեմ պատկերացնում կյանքս առանց քեզ,
Բայց չեմ համարձակվում անկեղծ սիրել քեզ.
Քանի որ կարող է դու ինձ չսիրես:
Ու դեռ ավելին` ես կկորցնեմ քեզ,
Մեր պատմությունը կավարտվի այդպես,
Տխուր ու թախծոտ մի դրվագի պես,
Դու կաիր ու չկաս` չեմ գտնի էլ քեզ,
Դրա համար էլ չեմ սիրի ես քեզ:
Չէ, ավելի ճիշտ չեմ խոստովանի,
Կհարգեմ, սակայն կսիրեմ գաղտնի,
Այդ վեհ զգացումը հոգումս պահած
Խեղճ սրտիս խորքում քեզ նվեր լինի . . .
Այս մեծ աշխարհի դառնացած ծովում,
Հավատա ես քեզ կսիրեմ գաղտնի . . .